W ramach cyklu „Druga strona obiektywu” rozmawiamy z KAT Piwecką – jej DNA to fotografia i podróże. Cała prawda o zawodzie fotografa/fotografki.

Wywiad miesiąca - Kat Piwecka - jej DNA to fotografia i podróże – prawda o zawodzie fotografa/fotografki


Tysiące sesji zdjęciowych za nią, setki publikacji, dziesiątki wystaw, kilka wydanych książek – właśnie świętuje 15-lecie studia fotograficznego i ponad 15 lat doświadczenia w zawodzie. Gdy zaczynała swoją przygodę z fotografią to nie spodziewała się, że wykonywany przez nią zawód jest tak daleki od tego, co wszyscy sobie wyobrażamy i że nawet największa pasja może nie wytrzymać zderzenia z rzeczywistością. Ale jest też osobą, która oczywiście drugi raz wybrałaby ten zawód ponownie, gdyż fotografia i podróże to cała ona – to jej DNA.


Foto-Kurier.: Zanim zaczniemy nasz wywiad wyjaśnij proszę skąd się wzięła Kat Piwecka, dlaczego nie jesteś Katarzyną Piwecką? Czy to maniera, czy też pragmatyzm?

Katarzyna Piwecka: Zdecydowanie pragmatyzm. Kiedy wiele lat temu zaczynałam wykonywać sesje zdjęciowe poza granicami Polski, w szczególności w mojej Portugalii, nikt nie potrafił wymówić imienia Katarzyna ze względu na zlepek liter „rz”. Portugalczycy nie mogli uwierzyć, że w jakimś języku można obok siebie zestawić te dwie litery. Wtedy postanowiłam obciąć po prostu moje imię do bardzo krótkiego Kat, które jest uniwersalne i może funkcjonować w każdym języku. Alternatywą byłoby budowanie dwóch marek osobistych – Katarzyna Piwecka Fotografia w Polsce i Catarina Piwecka w Portugalii.

F-K.: Skoro już wiemy, że jesteś naprawdę Katarzyną, a Kat to jedynie twój pseudonim to opowiedz jak zatem zaczęła się Twoja przygoda z fotografią?

K.P.: Od zawsze fotografowałam i od kiedy pamiętam podróżowałam, ale traktowałam to jako pasję i hobby. Studiowałam Marketing i Zarządzanie na Uniwersytecie Ekonomicznym, żeby mieć „porządny” zawód. Po studiach przez kilka lat pracowałam w korporacji. Dopiero po urodzeniu dzieci, zdecydowałam się wykorzystać dużą odprawę i dofinansowanie z UE, żeby otworzyć studio fotograficzne. Otworzyłam Studio Fotografii Rodzinnej w dzień moich 31 urodzin 17 listopada 2009 roku, kiedy moda na sesje ciążowe, dziecięce i rodzinne dopiero wchodziła do Polski i na tej fali udało mi się funkcjonować przez pierwsze lata. Później, kiedy fotografów rodzinnych było już setki tysięcy, zajęłam się fotografią reklamową oraz biznesową. Zawsze jednak to czarno-białe portrety były moim konikiem, pomimo wykonywania zupełnie innych zleceń dla moich klientów komercyjnych i korporacyjnych.  

F-K.: Jesteś autorką zdjęć do wystawy „Amazonki 2011” zaprezentowanej w Parlamencie Europejskim w Brukseli, wystawy fotograficznej pokazującej portrety kobiet po wygranej walce z rakiem piersi? Dlaczego podjęłaś się tego trudnego tematu? Jak odebrane zostały twoje zdjęcia przez odbiorców?

K.P.: To była jak dotąd moja najważniejsza wystawa. Dzięki mojej wrażliwości i empatii, mam w sobie ogromną potrzebę pomagania i szeroko pojętych działań społecznych. Wówczas ze współpracującą z moim studiem wizażystką Ewą Rzyczniak bardzo chciałyśmy zrobić coś dla innych kobiet i wpadłyśmy na pomysł cyklu portretów Amazonek. Chodziło o to, aby kobiety po wygranej walce z rakiem dały siłę tym, które są w trakcie walki. Była to pierwsza tego typu inicjatywa w Polsce i jedna z niewielu na świecie. Zdjęcia spotkały się z ogromnym zainteresowaniem, a wystawa przez wiele lat jeździła po całej Polsce. Prosto z ekspozycji w Sejmie RP dostałam zaproszenie do pokazania wystawy w Parlamencie Europejskim. Pomimo, że wszystko działo się ponad 10 lat temu, wystawa do dzisiaj wisi na oddziałach...

więcej Foto-Kurier 1-2/2025 str. 36