W dniach 16-18 maja w Brukseli odbyła się już 17. konferencja EISA poświęcona najnowszym produktom firm branży foto, wideo, audio i kina domowego oraz car audio.
Dwie trzecie Polaków wykonuje miesięcznie ponad 30 zdjęć. Smartfon to obecnie ulubione, zaraz po aparacie cyfrowym, narzędzie do wykonywania zdjęć. Co ciekawe coraz...
22 lutego 2016 Tamron zaprezentował dwie pełnoklatkowe „stałki” – 85 mm f/1,8 i 90 mm f/2,8 Macro (opisywaliśmy je w FK 3/2016). W FK 6/16 testowaliśmy...
Citizen to marka znana każdemu, a większość z nas kojarzy ją głównie z eleganckimi zegarkami oraz funkcjonalnymi kalkulatorami. Jednak bardzo mocną pozycją w szerokiej...
Ponieważ aparaty Sony z mocowaniem E pojawiły się stosunkowo niedawno, ich użytkownicy nie mieli dostępu do tak szerokiej gamy obiektywów jak w przypadku Canona lub Nikona....
VersaScan to seria płaskich skanerów formatu A1+, A0+ i 2A0+, które przeznaczone są do skanowania map, pierworysów, plakatów, zdjęć, akt, blach i wszystkich innych...
Anna Kotańska, Anna Topolska, Karolina Puchała-Rojek
Zofia Chomętowska - Albumy fotografki. Tom 1 Entuzjastka (1912-1935);
tom 2 Profesjonalistka (1936-1944); tom 3 Dokumentalistka (1945), tom 4 Emigrantka (1946-1981)
Wyd. Muzeum Warszawy, Fundacja Archeologii Fotografii, Warszawa 2016
Tom 1 s. 120; tom 2 s.120; tom 3 s. 85; tom 4 s.99
Muzeum Warszawy i Fundacja Archeologia Fotografii wydały czterotomową pracę reasumującą twórczość Zofii Chomętowskiej. Zofia Chomętowska, nazwisko rodowe Drucka-Lubecka, dostała w prezencie aparat fotograficzny kiedy miała kilka lat. Fotografowanie stało się jej pasją. Nie rozstawała się z aparatem, fotografowała rodzinę, gości, otoczenie, wieśniaków i pracowników majątku. Około 1928 roku kupiła aparat Leica, który stał się stałym narzędziem jej pracy. W 1935 roku przeniosła się do Warszawy i zaczęła fotografować stolicę. Fotografowała w czasie okupacji, z fotografii wykonanych podczas powstania warszawskiego ocalało tylko kilka. Po wojnie pracowała jako fotograf w Biurze Odbudowy Stolicy. Dokumentowała ruiny Warszawy i jej odbudowę. Największym wyzwaniem po wojnie było przygotowanie zdjęć na wystawę „Warszawa oskarża”, na której pokazała m.in. szereg podwójnych zdjęć tego samego obiektu obok siebie, przed zniszczeniem i w ruinie. Wyemigrowała do Paryża a w 1948 do Argentyny, gdzie znowu zaczęła fotografować. W każdym tomie wklejone jest zdjęcie – wydruk cyfrowy do złudzenia imitujący odbitkę bromową. Zdjęcia Chomętowskiej są trudne do zdefiniowania. Są jednocześnie spokojne i dynamiczne. Świetnie różnicowała plany na zdjęciu, bezbłędnie podkreślając, który z nich jest ważny. Na jej fotografiach są ludzie przy pracy, w drodze, są zdjęcia rodzinne – a wszystkie zdjęcia są pełne wyrazu.
Strona została zoptymalizowana w przeglądarkach: Mozilla Firefox > 3, Chrome, Internet Explorer > 7 oraz Opera. Polecana rozdzielczość ekranu 1280 x 1024