testowe Nikon F2 - osprzęt![]() Przedstawiony światu we wrześniu roku 1971 Nikon F2 okazał się być godnym następcą modelu F. Przez wielu fotografów był i jest uważany, nie bez racji, za najlepszą manualną lustrzankę wszechczasów. Jeżeli byliśmy lub jesteśmy właścicielem Nikona F2 i zachodzi pytanie co dalej. Do wyboru jest bogaty osprzęt: motory, przystawka DS-1, przystawka DS-2 itd..
Oprócz sześciu podstawowych modeli Nikona F2 produkowano również 3 wersje specjalne w bardzo małych seriach. Oto one.
![]() Nikon F2 H (lub F2 High Speed). Podstawowe różnice w stosunku do wersji typowej: czas otwarcia migawki ograniczono do 1/1000 sek, zrezygnowano z pozycji “B”, “T” oraz z samowyzwalacza. Zamiast tradycyjnego ruchomego lustra zastosowano lustro półprzepuszczalne: 65% światła było rzutowane bezpośrednio przez lustro na migawkę, a 35% światła tworzyło obraz na matówce, którą seryjnie był typ “B” (gładka). Celowo też usunięto mechanizm domykania przysłony tuż przed ekspozycją; fotografować można było tylko przy przysłonie roboczej. Natomiast w miejscu przycisku domykania przysłony jest przycisk otwierania przysłony do otworu względnego, co ma oczywiście ułatwiać ustawienie ostrości na wyjątkowo ciemnej matówce. Aby podnieść niezawodność aparatu, wizjer Eyelevel wykonano z tytanu. Wszystkie te ograniczenia podporządkowane były jednemu celowi: stworzyć aparat mogący robić 10 kl/sek (słownie: dziesięć!). Specjalnie skonstruowany z MD-2 motor MD-100, zasilany z dwóch zasobników MB-1, podołał temu wyzwaniu. Osiągał on następujące prędkości: 3 kl/sek, 4.5 kl/sek, 6 kl/sek, 7.5 kl/sek, i 10 kl/sek. Tylko kilkaset egzemplarzy tego aparatu znalazło się w handlu, a główne ich zastosowanie to fotografia sportowa. Nikon F2 T (lub F2 Titan). W wersji tej tylną ściankę, górną i dolną płytę, przód aparatu jak i pokrywę wizjera typu Eyelevel wykonano z tytanu o matowym wykończeniu. W ten sposób powstał aparat o 5 g lżejszy od seryjnego, niesłychanie odporny na wpływy zewnętrzne i, co tu ukrywać, niesłychanie drogi. Nikon F2 Data. Wersja Eyelevel sprzedawana z pierwszą tylną ścianką typu “data” - MF-10. Aparat sprzedawany był z matówką typu “S”, która posiada zaznaczone położenie w kadrze naświetlanych cyfr. Po wymianie tylnej ścianki na zwykłą powstawał klasyczny Nikon F2 Eyelevel. Osprzęt ![]() Jak przystało na producenta sprzętu profesjonalnego, Nikon oferował do F2 bogatą gamę osprzętu. Przede wszystkim należy tu wymienić przystawkę DS-1, która po założeniu do Nikona F2 Photomic S lub SB pozwalała realizować automatykę przysłony! Po przykręceniu DS-2 do gniazda lampy błyskowej, specjalny pierścień przystawki obejmował pierścień przysłon obiektywu, i dobór przysłony dokonywany był automatycznie poprzez obrót całego pierścienia. Późniejsza wersja DS-2 dodatkowo posiada gniazdo do lamp błyskowych wyzwalanych przewodem, które w poprzedniej wersji zajęte było przez śrubę mocującą przystawkę do korpusu. DS-12 to ta sama przystawka przeznaczona do Nikona F2 Photomic AS, i obiektywów AI. Dlatego też wizjery w wersjach S, SB i AS mają wystające od strony korbki zwijania charakterystyczne styki łączące światłomierz z przystawką. Mimo że było to rozwiązanie ciekawe, nie znalazło szerszego zastosowania, głównie ze względu na rozmiary i małe tempo pracy (ponad 3 sekundy na przestawienie przysłony od f/1,2 do f/32). Ci, którzy chcieli mieć automatykę z prawdziwego zdarzenia, musieli zadowolić się Nikkormatem EL z 1972 r. Adapter AS-1 pozwalał stosować lampy z typową obecnie gorącą stopką. MF-1 to oznaczenie magazynka na 250 klatek, a dla tych, którzy potrzebują jeszcze więcej, produkowany był magazynek MF-2 o pojemności 750 klatek! Oba magazynki muszą być używane wraz z motorem MD-1 lub MD-2. Motory ![]() Wraz z premierą “F-dwójki” pojawił się motor MD-1, który jednak nie miał nic wspólnego z motorem F-36 do Nikona F. Idea motoru doskonale współgrającego z korpusem została tu ucieleśniona w piękny sposób. Zasilanie MD-1 stanowił zasobnik na baterie MB-1 lub MB-2, który mocowany był pod motorem. Do wyboru były zdjęcia pojedyncze lub seryjne z następującymi prędkościami: z zasobnikiem MB-1 - 1.3 kl/sek, 2.5 kl/sek, 3.8 kl/sek, 4.3 kl/sek a z podniesionym lustrem aż 5 kl/sek; z zasobnikiem MB-2 też nieźle - 1 kl/sek, 2 kl/sek, 3 kl/sek, 3.5 kl/sek, a z podniesionym lustrem 4 kl/sek. To chyba dobre wyniki jak na rok 1971! Komplet 10 baterii 1.5 V typu “AA” w zasobniku MB-1 wystarczał do “przeciągnięcia” wraz ze zwijaniem 50 filmów po 36 klatek. MB-2 potrzebował 8 identycznych baterii na 30 filmów. ![]() Wybór trybu pracy: L-lock, S, C, następował na pokrętle umieszczonym na uchwycie motoru, natomiast prędkość przesuwu ciągłego wybierana była pokrętłem z tyłu motoru. Po raz pierwszy możliwe stało się też elektryczne zwijanie filmu do kasety - i to tylko w 7 sekund (36 klatek). Dodatkowo motor posiadał swój własny licznik zdjęć i gniazdo zewnętrznego zasilania. MD-2 to motor tylko w detalach różniący się od MD-1; zasilanie i prędkości przesuwu pozostały nie zmienione, natomiast przy zastosowaniu tylnej ścianki MF-3 motor ten zwijając film zostawiał jego koniec na zewnątrz kasety. Dwie ciekawostki o tych motorach. Aby umożliwić zwijanie filmu, z dolnej płyty korpusu należy wykręcić zamek do otwierania tylnej ścianki. W ten sposób oś motoru może połączyć się z kasetą. Odkręcony zamek, aby go nie zgubić, wkręcić można w specjalne miejsce w motorze, a tylną ściankę otwierać trzeba dźwignią wbudowaną w motor. Druga ciekawostka to jednocześnie przestroga. Pokrętło wyboru prędkości przesuwu ma 5 pozycji oznaczonych: L, M1, M2, M3 i H. Przy każdej z tych pozycji podany jest najdłuższy czas otwarcia migawki, z którym dana pozycja może być używana. Są to: 1/4 sek dla L, 1/8 dla M1, 1/60 dla M2 i 1/125 dla M3 i H. Ostatnia pozycja dodatkowo oznaczona jest “mirror up”. Nie wolno przekraczać tych wartości, gdyż grozi to w najlepszym przypadku blokadą motoru, w najgorszym awarią migawki! Rozwiązanie takie wynika z tego, że motor i korpus nie mają żadnego połączenia informującego motor, czy migawka już zdążyła się zamknąć, czy też pozostaje ciągle otwarta (pierwszym motorem, który w sposób elektryczny “porozumiewał” się z migawką, był MD-11). Podstawowa wada obu motorów - cena - została rozwiązana przez trzeci motor do Nikona F2 - MD-3. Stosunkowo niską cenę osiągnięto m.in. rezygnując ze zwijania powrotnego i ograniczając prędkość przesuwu do jednej prędkości: 2.5 kl/sek (tylko z MB-2). data dodania: 28-01-2012
godzina dodania: 23:50
odsłon: 4445
powrót na stronę główną »
![]() Komentarze![]() sortuj według daty: rosnąco | malejąco
Artykuł nie był jeszcze komentowany.
Zostaw swój komentarz właśnie teraz. Zobacz także:![]() Samyang V-AF 35 mm T1,9 Sony FE w porównywarce Zaprezentowany 2 lipca 2023 roku Samyang V-AF 35 mm T1.9 jest w naszej porównywarce. Zobacz jego dane techniczne. ![]() Test Nikkora Z 40 mm f/2 - mały, pełnoklatkowy, lekki, jasny, z papierową głębią ... 14 września 2021 r. Nikon zaprezentował ten mały, lekki i jasny, prawie standardowy, stałoogniskowy obiektyw pełnoklatkowy do bezlusterkowców; W maju trafił on do naszej redakcji, a dziś prezentujemy jego test. ![]() Panasonic Lumix S 85 mm f/1,8 w porównywarce Zaprezentowany 4 listopada 2020 roku obiektyw z mocowaniem L o dużej jasności, portretowy Panasonic LUMIX S 85 mm f/1,8 jest w naszej porównywarce. Zobacz jego dane techniczne. Strona została zoptymalizowana w przeglądarkach: Mozilla Firefox > 3, Chrome, Internet Explorer > 7 oraz Opera. Polecana rozdzielczość ekranu 1280 x 1024 Polityka plików cookies | |