Nikkor 85 mm f/1,8 jest bardzo dobrym narzędziem do wykonywania portretowych zdjęć. Przy „pełnej dziurze” umożliwia wydobycie fotografowanej osoby z tła ładnie rozmywając je zarówno przed jak i za płaszczyzna ostrości. Kształt bokeh jest regularny, bliski kołu, mimo tego, że Nikkor 85 mm f/1,8 ma tylko 7 listków przysłony.

fot. Piotr Borys

AF-S Nikkor 85 mm f/1,8G
Obiektyw ten to kolejna, druga wersja osiemdziesiątki piątki Nikkora ze światłem f/1,8. Pierwsza ukazała się w 1994 roku. Był to AF 85 mm f/ 1,8D [1]. Testowany model, AF-S 85 mm f/1,8G [2] to konstrukcja ze stycznia 2012 roku, której korpus został wykonany z tworzyw sztucznych. Nowy model jest nieco większy od poprzednika (71,5×58,5 mm model z 1994 r.) i zdecydowanie mniejszy od testowanego, jaśniejszego kolegi. Podczas zmiany płaszczyzny ostrości nie zmienia on swoich wymiarów. Soczewki przesuwają się wewnątrz obudowy. Waga obiektywu to 350 g (poprzedni waży 380 g), co w połączeniu z zawansowanym korpusem Nikona D800 daje wagę niecałe 1,4 kg. Duża waga to jednak główna zasługa korpusu, a nie obiektywu.
Obiektyw ma karbowany pierścień ustawiania ostrości [3] i przełącznik ustawiania ostrości [4] (automatyczny M/ A; ręczny M). W trybie AF możliwe jest ręczne doostrzanie. Pierścień ten obraca się płynnie, przy minimalnej i maksymalnej granicy ustawiania ostrości napotkamy lekki opór. Kąt obrotu ustawiania ostrości to ok. 100° [5], co przy małej głębi ostrości nie jest dużym obszarem. Mógłby być nawet dwukrotnie większy. Na tubusie jest jeszcze skala odległości (wyrażona w metrach i stopach) [6] oraz znaczniki głębi ostrości. Niestety jedynie dla wartości przysłony f/16 [7].
Nikkor AF-S 85 mm f/1,8G ma silnik Silent Wave Motor (SWM), wspomagający system AF. Dzięki temu ostrość w trybie AF ustawiana jest niemal bezszelestnie, a do tego, jak na portretowy obiektyw, bardzo szybko.
85 mm f/1,8 dostępny jest wraz z osłoną przeciwsłoneczną. Za mechanikę i ergonomię Nikkor 85 mm f/1,8 otrzymuje 5,75 punktu.

AF-S Nikkor 85 mm f/1,4G

AF-S Nikkor 85 mm f/ 1,4G [A] miał premierę w sierpniu 2010 roku i jest to trzecia „osiemdziesiątka piątka” Nikkora o takim otworze względnym, ale pierwsza z silnikiem SWM. Model ten wykonany został ze stopów magnezu i jest nieco większy i cięższy od testowanego obok obiektywu. Większy otwór względny, większej średnicy soczewki, większa ilość zastosowanych elementów optycznych oraz materiał z jakiego został wykonany zrobiły swoje. Waga stabilnego zestawu Nikkor 85 mm f/ 1,4 i Nikon D800 to około 1,6 kg. Mięśnie odczują to przy dłuższym użytkowaniu.
AF-S Nikkor 85 mm f/1,4G ma przełącznik ustawiania ostrości [B] (M/A; M) oraz karbowany pierścień ustawiania ostrości (2 mm szerszy od „ciemniejszego” kolegi”) [C]. Tak jak w testowanym obok modelu kąt obrotu ustawiania ostrości powinien być dużo większy (ma on ok. 100° [D]), a wtedy ostrość w trybie ręcznym lub podczas ­doostrzania można byłoby ustawić precyzyjniej. Na obiektywie widnieje duża literka „N” [E]. Oznacza to, że zastosowano w nim powłoki Nano Crystal Coat (powłoki przeciwod­blaskowe, patrz str. 96). Na tubusie, tak jak w testowanym obok obiektywie, jest jeszcze skala odległości (wyrażona w metrach i stopach) [F] oraz znaczniki głębi ostrości. Niestety również tylko dla wartości przysłony
f/16 [G].