|
Facebook
Poczta
Forum
Sklep
Logowanie
Dodaj
zdjęcie
Wydrukuj
zdjęcie |
Od 1996 roku Foto-Kurier 
|
- e-kiosk
- Rejestracja
- Użytkownicy
- Forum
- dlamobilnych.eu
-
Wydrukuj zdjęcie
-
-
Czasopismo
- Numer aktualny
- Numery archiwalne
- Wybrane artykuły
- Artykuły poradnikowe
- Fotograficzne ABC
- Inne
- Oprogramowanie
- Pierwsze opisy/nowości
- Technologie
- Testy
- Wydarzenia
- Wywiady
- Opisaliśmy
-
Porównywarka
- Aparaty (930)
- Obiektywy (826)
|
testowe
Hasselblad XPan - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 10/1998
Po 50 latach produkowania aparatów średnioformatowych Hasselblad zaskoczył fotografów zupełnie nowym rozwiązaniem. Na wrześniowej konferencji prasowej odbywającej się we Frankfurcie Szwedzi po raz pierwszy w swojej ofercie zaproponowali aparat małoobrazkowy - Hasselblad XPan.
Dzięki zastosowaniu dosyć rozbudowanej automatyki aparat jest prosty w obsłudze a przy tym oferuje jakość, która zawsze cechowała Hasselblada. Niewątpliwą zaletą XPana jest możliwość manualnego kontrolowania wszystkich funkcji.
XPan stosuje film 35 mm, ale nie jest typowym małym obrazkiem. Oferuje dwa formaty - standardowy - 24x36 mm i panoramiczny- 24x65. Aby przejść z jednego formatu na drugi wystarczy jednym ruchem przesunąć dźwigienkę z tyłu aparatu. W przeciwieństwie do większości kamer, które oferują „efekt panoramy” przez zasłonięcie części kadru, XPan rozszerza klatkę dając szerokość odpowiadającą kamerom średnioobrazkowym (65 mm).
Takie rozwiązanie jest możliwe dzięki zastosowaniu specjalnych obiektywów, które tym razem nie pochodzą ze stajni Zeissa, Rodenstocka czy Schneidera (tak jak optyka tradycyjnie stosowana w Hasselbladach 6x6). Obiektywy do XPana wykonało Fuji. W chwili premiery dostępn były tylko dwie ogniskowe - 45 i 90 mm.
Obiektywy są wyposażone w podwójny bagnet - z tyłu do mocowania z aparatem i z przodu do zakładania osłony przeciwsłonecznej. Oba obiektywy mają otwór od f/4 do f/22 ze skokami co pół stopnia. Standardowy obiektyw ostrzy od 70 a 90-ka od 100 centymetrów. Obydwa obiektywy mają metalową obudowę, ale są dosyć lekkie i składają się odpowiednio z 8 i 9 pokrytych wieloma powłokami elementów. Mimo, że wykonane w Japonii gwarantują podobno charakterystyczną dla Hasselblada bardzo dobrą ostrość i kontrast.
Trudno powiedzieć do kogo był adresowany XPan. Kamera posiada wszelkie cechy aparatu amatorskiego - nie stroni wszakże od automatyki - jednak zawodowców zadowoli pewnie fakt, że każdą funkcję można ustawić ręcznie, dzięki czemu mamy pełną kontrolę nad pracą aparatu.
XPan jest niewątpliwie aparatem przełomowym w historii Hasselblada. Ale mimo to jest to „tylko” aparat celownikowy z ręcznym nastawianiem ostrości.
Wizjer celownika jest bardzo jasny i pokazuje ponad 85% obrazu. Podawane w nim informacje są automatycznie dostosowywane w zależności od zamontowanego obiektywu. Pomiar światła jest sygnalizowany w wizjerze za pomocą diod. Aparat oferuje również automatyczną redukcję paralaksy przy zdjęciach z bliskiej odległości.
XPan ma pomiar światła uśredniony z uwypukleniem środka. Parametry naświetlenia możemy wybrać w pełni manualnie albo stosując preselekcję przysłony. Ekspozycję można skorygować do +/- 2 EV w odstępach co pół stopnia. Jedną z funkcji, która świadczy o przeznaczeniu XPana dla zawodowców jest automatyczny „bracketing”. Aparat oferuje możliwość robienia sekwencji trzech zdjęć - z naświetleniem optymalnym, niedoświetleniem i prześwietleniem o pół lub cały stopień przysłony.
XPan ma zakres czasów otwarcia migawki od 8 do 1/1000 sekundy, czas B, samowyzwalacz z 10-sekundowym opóźnieniem i dosyć długi czas synchronizacji z lampą błyskową 1/125.
Aparat posiada połączenie z fleszem w formie „gorącej stopki” oraz za pomocą standardowego gniazda. Do gorącej stopki można zamontować podręczną poziomnicę, załączoną do oferowanego kompletu.
Innym ciekawym rozwiązaniem wykorzystanym w XPanie jest ładowanie filmu zaczerpnięte ze średniego formatu Fuji. Po włożeniu do aparatu błona jest od razu automatycznie przewijana do końca a następnie w miarę robienia zdjęć zwijana do kasetki. Dzięki temu w przypadku otworzenia aparatu tracimy jedynie nienaświetloną część filmu. Aparat przewija film automatycznie, ale w dowolnym momencie możemy również przewinąć film ręcznie.
XPan robi zdjęcia pojedyncze lub w trybie ciągłym - 3 klatki na sekundę przy formacie 24x36 i 2 przy formacie panoramicznym. Posiada czytnik kodu DX, ale tak jak w przypadku pozostałych funkcji, czułość filmu możemy ustawić ręcznie. Aparat jest zasilany dwoma bateriami litowymi CR2, których stan jest przez cały czas pokazywany na głównym wyświetlaczu z tyłu aparatu. Oprócz tego wyświetlacz podaje czas otwarcia migawki, czułość filmu, informacje o autobracketingu i korekcji ekspozycji. Drugi mniejszy ekranik u góry aparatu pokazuje liczbę nienaświetlonych klatek i sygnalizuje wybrany format zdjęć.
Jak przystało na Hasselblada XPan wygląda bardzo solidnie. Zbudowany jest z tytanu i aluminium i jest bardzo ergonomiczny. Dzięki pokryciu części ścianki syntetyczną gumą aparat dobrze leży w ręku. XPan z wyglądu przypomina dużą lustrzankę, ale z obiektywem jest dosyć ciężki i waży około 1000 g. XPan był zaskakującym uzupełnieniem oferty szwedzkiej firmy i wydawał się być udanym pomostem pomiędzy aparatem małoobrazkowym a średnim formatem. Biorąc pod uwagę cenę - nie był to aparat dla każdego amatora panoramicznych widoczków.
XPan stosuje film 35 mm, ale nie jest typowym małym obrazkiem. Oferuje dwa formaty - standardowy - 24x36 mm i panoramiczny- 24x65. Aby przejść z jednego formatu na drugi wystarczy jednym ruchem przesunąć dźwigienkę z tyłu aparatu. W przeciwieństwie do większości kamer, które oferują „efekt panoramy” przez zasłonięcie części kadru, XPan rozszerza klatkę dając szerokość odpowiadającą kamerom średnioobrazkowym (65 mm).
Takie rozwiązanie jest możliwe dzięki zastosowaniu specjalnych obiektywów, które tym razem nie pochodzą ze stajni Zeissa, Rodenstocka czy Schneidera (tak jak optyka tradycyjnie stosowana w Hasselbladach 6x6). Obiektywy do XPana wykonało Fuji. W chwili premiery dostępn były tylko dwie ogniskowe - 45 i 90 mm.
Obiektywy są wyposażone w podwójny bagnet - z tyłu do mocowania z aparatem i z przodu do zakładania osłony przeciwsłonecznej. Oba obiektywy mają otwór od f/4 do f/22 ze skokami co pół stopnia. Standardowy obiektyw ostrzy od 70 a 90-ka od 100 centymetrów. Obydwa obiektywy mają metalową obudowę, ale są dosyć lekkie i składają się odpowiednio z 8 i 9 pokrytych wieloma powłokami elementów. Mimo, że wykonane w Japonii gwarantują podobno charakterystyczną dla Hasselblada bardzo dobrą ostrość i kontrast.
Trudno powiedzieć do kogo był adresowany XPan. Kamera posiada wszelkie cechy aparatu amatorskiego - nie stroni wszakże od automatyki - jednak zawodowców zadowoli pewnie fakt, że każdą funkcję można ustawić ręcznie, dzięki czemu mamy pełną kontrolę nad pracą aparatu.
XPan jest niewątpliwie aparatem przełomowym w historii Hasselblada. Ale mimo to jest to „tylko” aparat celownikowy z ręcznym nastawianiem ostrości.
Wizjer celownika jest bardzo jasny i pokazuje ponad 85% obrazu. Podawane w nim informacje są automatycznie dostosowywane w zależności od zamontowanego obiektywu. Pomiar światła jest sygnalizowany w wizjerze za pomocą diod. Aparat oferuje również automatyczną redukcję paralaksy przy zdjęciach z bliskiej odległości.
XPan ma pomiar światła uśredniony z uwypukleniem środka. Parametry naświetlenia możemy wybrać w pełni manualnie albo stosując preselekcję przysłony. Ekspozycję można skorygować do +/- 2 EV w odstępach co pół stopnia. Jedną z funkcji, która świadczy o przeznaczeniu XPana dla zawodowców jest automatyczny „bracketing”. Aparat oferuje możliwość robienia sekwencji trzech zdjęć - z naświetleniem optymalnym, niedoświetleniem i prześwietleniem o pół lub cały stopień przysłony.
XPan ma zakres czasów otwarcia migawki od 8 do 1/1000 sekundy, czas B, samowyzwalacz z 10-sekundowym opóźnieniem i dosyć długi czas synchronizacji z lampą błyskową 1/125.
Aparat posiada połączenie z fleszem w formie „gorącej stopki” oraz za pomocą standardowego gniazda. Do gorącej stopki można zamontować podręczną poziomnicę, załączoną do oferowanego kompletu.
Innym ciekawym rozwiązaniem wykorzystanym w XPanie jest ładowanie filmu zaczerpnięte ze średniego formatu Fuji. Po włożeniu do aparatu błona jest od razu automatycznie przewijana do końca a następnie w miarę robienia zdjęć zwijana do kasetki. Dzięki temu w przypadku otworzenia aparatu tracimy jedynie nienaświetloną część filmu. Aparat przewija film automatycznie, ale w dowolnym momencie możemy również przewinąć film ręcznie.
XPan robi zdjęcia pojedyncze lub w trybie ciągłym - 3 klatki na sekundę przy formacie 24x36 i 2 przy formacie panoramicznym. Posiada czytnik kodu DX, ale tak jak w przypadku pozostałych funkcji, czułość filmu możemy ustawić ręcznie. Aparat jest zasilany dwoma bateriami litowymi CR2, których stan jest przez cały czas pokazywany na głównym wyświetlaczu z tyłu aparatu. Oprócz tego wyświetlacz podaje czas otwarcia migawki, czułość filmu, informacje o autobracketingu i korekcji ekspozycji. Drugi mniejszy ekranik u góry aparatu pokazuje liczbę nienaświetlonych klatek i sygnalizuje wybrany format zdjęć.
Jak przystało na Hasselblada XPan wygląda bardzo solidnie. Zbudowany jest z tytanu i aluminium i jest bardzo ergonomiczny. Dzięki pokryciu części ścianki syntetyczną gumą aparat dobrze leży w ręku. XPan z wyglądu przypomina dużą lustrzankę, ale z obiektywem jest dosyć ciężki i waży około 1000 g. XPan był zaskakującym uzupełnieniem oferty szwedzkiej firmy i wydawał się być udanym pomostem pomiędzy aparatem małoobrazkowym a średnim formatem. Biorąc pod uwagę cenę - nie był to aparat dla każdego amatora panoramicznych widoczków.
data dodania: 12-05-2012
godzina dodania: 22:16
odsłon: 5532
powrót na stronę główną »
Komentarze
sortuj według daty: rosnąco | malejąco
Artykuł nie był jeszcze komentowany.
Zostaw swój komentarz właśnie teraz.
Zostaw swój komentarz właśnie teraz.
Zobacz także:
Kultowy obiektyw makro Tamron 90 mm powraca - do Sony i Nikona - cena i dostępność
Nikon wprowadza nowe tabele LUT dla formatu N-LOG - efekty współpracy z firmą RED
Samyang Remaster Slim - pierwszy na świecie modułowy obiektyw AF z mocowaniem Sony E
Sigma 28-105 mm f/2,8 DG DN | Art – uniwersalny zoom, ze stałą jasnością - dostępność i cena
Tamron 50-400 mm f/4,5-6,3 Di III VC VXD - nowy ultra-teleobiektyw z mocowaniem Nikon Z - cena i dostępność
Projektor BenQ GP100 - przenośny bezprzewodowy, przekątna obrazu do 120" - cena i dostępność
Canon EOS C400 pierwsza kamera z mocowaniem RF i obiektywem CN7x17 KAS T - cena i dostępność
Sigma 18-50 mm f/2,8 DC DN | Contemporary - pierwszy zoom z mocowaniem Canon RF - cena i dostępność
Canon EOS VR System: RF-S 3,9 mm f/3,5 STM DUAL FISHEYE - do tworzenia wirtualnej treści
Panasonic LUMIX S9 - kreatywnie na wakacjach z kompaktowym Lumix S5 II - prawie jak test
Lampa Canon Speedlite EL-10 - wersja dla kreatywnych w rozsądnej cenie
Nikon FM 2 i FM 2 n - artykuł opublikowano w Foto-Kurierze 1/1992
Nikkor-Q Auto 400 mm f/4,5 - modułowe cudo
Flagowy Nikon D5 - artykuł z Foto-Kuriera nr 1-2/16, prawie jak test
Canon EOS 80D - pełny artykuł z Foto-Kuriera 4/2016
Zbliż się nie podchodząc
Pentax MZ-S - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 4/2001
Linhof Technorama 617 S III - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 2/2001
Nikon S – „Perła z lamusa” – artykuł opublikowany w F-K 2/2001
Bronica RF 645 - artykuł opublikowany w Foto-Kurierze 2/2001
Wydanie Specjalne Foto-Kuriera 1/24 - Obiektywy bez tajemnic - w najlepszych salonach prasowych i on line
Wydanie Specjalne Foto-Kuriera 1/24 - Obiektywy bez tajemnic jest w najlepszych salonach prasowych. Jest też dostępne w naszym e-kiosku. Czy wiecie jaka jest średnia wartość obiektywu zamieszczonego w tej publikacji? Czym się różnią obiektywy do bezlusterkowców od tych do lustrzanek? Co to jest skala odwzorowania? Jaki kąt widzenia ma dany obiektyw i co z tego wynika? Co to jest bokeh i jak go można kreować? Na te i wiele innych pytań znajdziecie odpowiedź w tej publikacji mieszczącej m.in. opisy ponad 110 obiektywów.
Canon EOS R1 w porównywarce
Zaprezentowany 17 lipca 2024 r. flagowy model systemu EOS R - Canon EOS R1 - jest w naszej porównywarce. Zobacz jego dane techniczne.
LIGA Foto-Kuriera 2024 - poznaj tematy - do wygrania nagrody za ponad 21 tys. zł
Dołącz do konkursu na dowolnym jego etapie. LIGA Foto-Kuriera 2024 ma 9 -etapów. Zdjęcia jpg (RGB) mieszczące się w kwadracie 1200 x 1200 (mniejsze niż 2 MB) pikseli można wgrywać do serwisu zgdonie z terminarzem podanym dalej. Zapoznaj się z regulaminem konkursu i pulą nagród comiesięcznych i finałowych. Wartość nagród to prawie 22 tysiące zł.
Strona została zoptymalizowana w przeglądarkach: Mozilla Firefox > 3, Chrome, Internet Explorer > 7 oraz Opera. Polecana rozdzielczość ekranu 1280 x 1024
Polityka plików cookies |