Lustrzanki Nikona, wbrew temu co się niektórym wydaje, mają bardzo szybki system automatycznego nastawiania ostrości. W F90x dwukrotnie zwiększono szybkość przetwarzania danych przez nowe mikroprocesory w obiektywach i system AF w aparacie oraz o 25% prędkość mechanizmu przenoszenia napędu do obiektywów przy ustawianiu ostrości. Ponadto dobiegaczka, czyli system śledzącego AF, reaguje teraz na obiekty zmieniające prędkość oraz kierunek ruchu i to przy prędkości przesuwu filmu do 4,1 klatki na sekundę. Osoby znające model F90 zrozumieją od razu, że musiano wobec tego zwiększyć również maksymalną prędkość samego przesuwu błony. W trybie ciągłym nowy bezrdzeniowy silnik napędu pozwala teraz na wykonanie 4,3 klatki na sekundę. Zmniejszenie czasu reakcji systemu AF pomiędzy kolejnymi otwarciami migawki osiągnięto ponadto dzięki przyspieszeniu ruchu lustra i ponownego naciągnięcia migawki. Wracając do dobiegaczki należy podkreślić, że jest to pierwszy model Nikona mogący reagować na obiekty poruszające się w sposób chaotyczny. System śledzenia ruchu obiektu w F90x znacznie częściej uaktualnia dane o kierunku i prędkości niż poprzednie modele Nikona dzięki czemu znacznie wzrasta dokładność ustawienia jak i możliwość przewidzenia nowej pozycji obiektu nawet jeśli porusza się on chaotycznie. Dla porównania, Nikon F4 po prostu wyłącza dobiegaczkę jeśli prędkość ruchu obiektu nie jest stała.

Niezmienione zostają ścianki tylne wypuszczone oryginalnie do F90; to samo dotyczy wężyka spustowego ze sterownikiem czasowym MC-20 i wyzwalacza na podczerwień ML-3. Natomiast Nikon wypuścił nową kartę o symbolu AC-2E do komputerków firmy Sharp Electronic Organizer (EO) serii IQ-8000 i nowej IQ-9000. Wiele możliwości (instrukcja obsługi aparatu, z tym że jest to instrukcja do F90x/N90s, minipodręcznik fotograficzny, programowanie własnej kombinacji ustawienia pracy aparatu, pisanie własnych programów, wyzwalanie aparatu, sterowanie ścianką tylną MF-26, zapamiętywanie szczegółowych danych o ekspozycji itd.) powiela te, które dawała karta AC-1E z F90. Ogólnie zwiększono pojemność pamięci danych o ekspozycji. Sam komputer aparatu może zapamiętać dane o 34 rolkach 36-klatkowego filmu (w porównaniu ze 100 klatkami w F90) a karta AC-2E o 52 rolkach. Ponadto pojawiły się nowe możliwości przeprogramowywania aparatu. Każdy zauważy na pierwszy rzut oka, że korpus i układ przycisków i pokrętła jest identyczny jak w F90 (to po prostu ten sam korpus). Jest tylko jeden drobiazg różniący te modele zewnętrznie - główny włącznik ma teraz tylko dwie pozycje: ON i OFF. Sygnalizator akustyczny nie został jednakże wyrzucony - teraz jedynie z komputerka Sharp można zaprogramować co ma on sygnalizować. Inne nowe opcje dostępne dzięki karcie to: możliwość zmiany dolnej granicy czasu synchronizacji błysku lampy w trybie program i automatyce czasów (fabryczne ustawienie to synchronizacja przy czasach od 1/250 do 1/60 sekundy); możliwość uzyskania w wizjerze odczytu odchylenia między pomiarem matrycowym a centralno-integracyjnym; zmiana kierunku obrotu pokrętła sterującego; możliwość błyskawicznego korygowania ekspozycji poprzez pokrętło sterujące w trybie automatyki czasów (normalnie jest ono wtedy "martwe").

Zawsze uważałem F90 za aparat o znakomitej ergonomice. Była to znaczna poprawa w stosunku do F801, którego uchwyt był za mały i za niski dla osoby o przeciętnej dłoni. Do F90x można dokupić uchwyt pionowy MB-10. który poprawia ergonomikę aparatu przy zdjęciach pionowych i jest zaopatrzony we własny spust migawki natomiast nie wyposażono go w zdublowane pokrętło sterujące. Co prawda pokrętło jest położone z tyłu aparatu a zatem wygodniej nim sterować przy zdjęciach w pionie niż to jest w przypadku modeli innych firm gdzie znajduje się ono za spustem migawki, ale myślę że drugie pokrętło nie zaszkodziłoby. Uchwyt nie dodaje więcej energii, gdyż wchodzi w aparat zamiast zasobnika bateryjnego, natomiast daje możliwość użycia dwóch alternatywnych źródeł zasilania: czterech baterii typu AA (R6) (alkalicznych, magnezowych lub akumulatorów) w standardowych zasobniku bateryjnym MS-10 lub lepiej sprawujących się w niskich temperaturach dwóch 3-woltowych baterii litowych (typ CR 123A) w zasobniku MS-11. Pominąwszy małe zastrzeżenie dotyczące niezdublowania niczego więcej poza spustem migawki trzeba powiedzieć, że F90x z uchwytem jest bardzo ergonomiczny. Uchwyt pionowy ma przycisk pozwalający na błyskawiczne wyjmowanie pojemnika bateryjnego - jest to lekarstwo na narzekania osób używających Nikonów F801 (s) i F90 (to samo dotyczy samego F90x) i zmuszonych do nieustannego noszenia monety dla odkręcenia śruby mocującej pojemnik w tamtych modelach. Dobra wiadomość dla posiadaczy modeli F801 (s) i F90: uchwyt działa z nimi; zła: nie funkcjonuje pionowy spust migawki.

Zmiana, na którą czekałem od dawna to możliwość ustawiania czasów otwarcia migawki co 1/3 działki. Nikony tradycyjnie miały zarówno wartości przysłony jak i czasu otwarcia migawki ustawiane co pełną działkę. Są jednakże sytuacje, gdy czas pośredni może przesądzić o różnicy między zdjęciem poruszonym i ostrym. Przysłony nadal nastawiane są na pierścieniu obiektywu więc wartości pośrednich, natomiast w trybie ręcznego ustawiania warunków ekspozycji i automatyki przysłon można teraz nastawiać wartości czasów otwarcia migawki co 1/3 działki. Wytwarza to jednak dziwną sytuację w trybie ekspozycji zaprogramowanej: w programie elastycznym wartości czasów otwarcia migawki zmieniane są co 1/3 działki a przysłon co pełną działkę.

dalszy ciąg na następnej stronie

ciąg dalszy artykułu na następnej stronie...

1 2 » ostatnia »