Zacząłem się zastanawiać nad aparatem moich marzeń. Oczywiście powinien on mierzyć światło przez obiektyw i mieć światłomierz tak czuły, by mógł dokonywać poprawnych pomiarów nawet po zmroku i przy świetle księżyca, jako że robię sporo zdjęć w takich warunkach.

Powinien mieć także jeden tryb automatyczny do szybszych zdjęć, kiedy nie ma czasu na precyzyjny pomiar światła i ręczne nastawianie zarówno przysłony jak i czasu otwarcia migawki. Ponadto najlepszy byłby dynamiczny pomiar świała, czyli taki, który jest dokonywany w trakcie ekspozycji dla uniknięcia błędów w razie, gdyby światło zmieniło się w jej trakcie, co ma miejsce szczególnie przy długich czasach naświetlania. Jako, że zawsze dbam też o odpowiednią głębię ostrości, preferowałbym automatykę czasów z możliwością dokonywania korekcji naświetlenia z dokładnością do jednej trzeciej działki. A zatem migawka będzie sterowana elektronicznie, ale ten wymarzony aparat musi posiadać również kilka czasów mechanicznych, aby wyczerpanie się lub zamarznięcie baterii nie uniemożliwiało zupełnie robienia nim zdjęć.

Baterie powinny być tanie, łatwo dostępne i starczać na długo. 

Przesuw i zwijanie filmu najlepiej gdybybył mechaniczny, ale z możliwością dołączenia silnika lub przewijarki (urządzenia zwane w języku angielskim motor drive i winder) znowu na wypadek konieczności szybkiej pracy, przy czym silnik powinien mieć płynnie regulowaną prędkość przesuwu filmu.

Oczywiście niezbędna jest możliwość wielokrotnego naświetlania tej samej klatki dla łączenia na jednym kadrze obiektów sfotografowanych w różnych miejscach, o różnych porach czy różnymi ogniskowymi obiektywu. A jeszcze lepiej, gdyby można było cofnąć się do dowolnej klatki na filmie (po której już ileś kolejnych zostało zrobionych), by ją ponownie naświetlić, jeśli na przykład nagle zobaczę coś, co można by do niej dodać.

Ten aparat musi mieć wyjście na tani wężyk mechaniczny, a nie na horendalnie drogi, elektroniczny. Konieczna jest dźwignia do przymykania przysłon do wartości roboczej dla sprawdzenia głębi ostrości a także samowyzwalacz na sytuacje, gdy nie ma się wężyka przy sobie a zdjęcie robione ze statywu przy dłuższym czasie mogłoby być poruszone z powodu naciśnięcia spustu migawki ręką.

By uniknąć wibracji od uderzenia lustra przy makrofotografii lub fotografowaniu teleobiektywem, aparat musi mieć możliwość zablokowania lustra w górnej pozycji przed ekspozycją.

Co jeszcze?

Wymienny układ celowniczy - zarówno matówki, jak i pryzmaty, dla większej elastyczności przy fotografowaniu różnych obiektów i tematów. Światłomierz powinien zatem być umieszczony wyłącznie w korpusie aparatu, by nie trzeba było dokonywać żadnych korekt naświetlenia przy zmianie układu celowniczego i żeby aparat mógł działać bez pryzmatu tak samo, jak z nim.

Podstawą systemu LX jest korpus LX - wspaniałe dzieło pod względem inżynierii i konstrukcji ze specjalnym uszczelnieniem i zabezpieczeniem przed kurzem i wilgocią (na przykład: uszczelnione mini łożyska pod dźwignią naciągu, gąbczaste uszczelnienia pod pokrętłem czasów i pokrętłem czułości, guzikiem do zwijania powrotnego, w miejscu gdzie mocowany jest pryzmat i tam, gdzie do korpusu przylega ścianka tylna), co pozwala zabierać g o w trudne warunki terenowe. Odlew korpusu zrobiony jest ze specjalnie stworzonego dla LX stopu aluminium lżejszego od cynku i dużo mocniejszego od plastiku a ponadto pokrytego specjalnym lakierem chroniącym korpus przed korozją nawet w wypadku uszkodzenia zewnętrznego pokrycia. LX jest zbudowany jak czołg, ale jest to raczej czołg lekki w odróżnieniu od ciężkich czołgów bojowych firm Canon lub Nikon. Korpus nie jest według dzisiejszych standardów szczytem ergonomiki, ale mimo to leży dobrze w ręku. Nie zwraca uwagi, gdyż jest mały. Trzeba jednakże przy tym przyznać, że niektóre przyciski i dźwignie są tak małe, że jest trudno nimi operować w zimie mając na rękach grube rękawice (na przykład: przycisk odblokowujący pokrętło czasów z pozycji „AUTOMATIC”).

ciąg dalszy artykułu na następnej stronie...

1 2 » ostatnia »