Delfin - Tursiops truncates; fot.: Ryszard Sobolewski.

Zaraz po obiedzie przychodzi młody bardzo sympatyczny przewodnik Miguel mówiący po hiszpańsku i angielsku, i przedstawia nam już bardzo dokładny plan całego 10-dniowego pobytu na wyspach. Po zapoznaniu nas ze wszystkimi przepisami dotyczącymi poruszania się po wyspach, zabiera nas na pierwszą wycieczkę do Charles Darwin Station, ok. 20 min spacerkiem od hotelu. Tutaj na planszach i makietach poznajemy całą historię Galapagos oraz informacje o miejscach - wyspach, które są najciekawsze i udostępnione dla, co znaczy, że nie można na nie popłynąć. Na terenie stacji roślinność jest zdominowana przez cierniste krzewy i grube drzewo, może nawet kilkunasto metrowe kaktusy. Można również zobaczyć przeróżne ptaki: myszołowy, drozdy, sowy, kormorany; dodam że na Galapagos żyje 89 gatunków ptaków, spośród, których 76 występuje tylko na Galapagos. Są również jaszczurki i wiele rodzajów legwanów, iguan oraz hodowla żółwi. Jest tam pokazanych kilka etapów rozwojowych żółwi: od malutkich, poprzez większe, większe, aż do takich ponad metrowych,, ważących kilkaset kilogramów. Te duże można spotkać również na ścieżkach dla turystów. Żółwie te wolniutko niczym czołg poruszały się taranując leżące na ścieżkach kamienie, w ogóle nie bojąc się ciekawskich, zaglądających im pod skorupę turystów. Ich lenistwo jest okrutne dla osób, które chcą je sfotografować w “ładnym ujęciu”; często było tak, że chowały w skorupie głowę, zakrywając ją łapkami, obniżały skorupę, i dodatkowo przyciskały to wszystko do ziemi. Żółw wyglądał wtedy jak wielki pagórek ze spękanej na skutek suszy ziemi. Należy dodać, że ze względu na słaby wzrok żółwi, zabronione jest ich fotografowanie z użyciem lampy błyskowej.
 

Iguana Santa Fe - występuje tylko na wyspie Santa Fe; fot.: Ryszard Sobolewski.

Po kilkugodzinnym pobycie w Station Darwin wracamy do miasta, i mamy czas, by rozejrzeć się, co tu jeszcze ciekawego można zobaczyć, co i w jakich cenach oferują tutejsze agencje turystyczne, oraz jaka jest możliwość zakupienia filmów, kart pamięci czy też baterii. Tutaj nastąpiło małe rozczarowanie, bo o tego typu rzeczy jest trudno, a jeśli są, to dużo droższe niż na kontynencie (film ISO 200, 36 klatek, najtańszy 7 $, dobre baterie 5 $, kart pamięci nie widziałem), więc od razu sugeruję, że jeśli ktoś zamierza robić dużo zdjęć, musi już przyjechać z odpowiednim zapasem. Nie ma natomiast najmniejszego problemu z zakupem baterii i z dostępem do Internetu - zazwyczaj jest on wliczony w koszt hotelu. Puerto Ayora jest wspaniałym punktem wypadowym na pozostałe dostępne dla turystów wyspy. Oferowane ceny są zdecydowanie niższe niż proponowane nam jeszcze w Quito. Tutaj przytoczę tylko kilka: jednodniowy rejs na wyspę Florence (w tym napoje, obiad na wyspie, przewodnik, samochód terenowy do przewozu z przystani do miejsca, w którym zaczyna się tramping) wahał się od 65 do 130 $ za osobę (zależy od klasy jachtu), ale agencje są bardzo elastyczne i grupom kilkuosobowym udzielają znacznych zniżek.

Żółwie w naturalnym środowisku na wyspie Floreana; fot.: Ryszard Sobolewski.

Czasami, przechodząc wieczorem obok takich agencji, można trafić na informacje o kilku wolnych miejscach na rejs z samego rana następnego dnia na którąś z wysp, a cena obniżona jest o 50%. Codziennie wypływają łodzie na wyspę Isabelę i San Cristobal, bilet kosztuje 30 $, a podróż trwa od 2,5 do 3 godz. W Puerto Ayora są również bardzo ciekawe tunele – pozostałość po wypłynięciu lawy wulkanicznej. Znajdują się one na przedmieściach miasta na prywatnej posesji. Na miejscu zostaliśmy przywitani przez starsze małżeństwo, które poinformowało nas, że spacer w tych tunelach jest bardzo niebezpieczny ze względu na to, że co jakiś czas osuwa się skamieniała lawa i może spowodować zawalenie przejścia. Trochę przestraszeni wzięliśmy latarki i weszliśmy do tunelu, który jest przygotowany do takich „wizyt” i nawet częściowo oświetlony. Ciągnie się przez kilkaset metrów, a nad nim znajduje się kilkunastometrowa warstwa skamieniałej lawy wulkanicznej i ziemi. Tunel ma kształt nieregularnego walca o średnicy ok. 10 m, którego ściany wyglądają tak, jakby przeciągnął po nich ostrymi pazurami potężny stwór. Temperatura w tunelu zachęca do spacerowania. Po wyjściu z tunelu zostaliśmy zaproszeni przez sympatyczną starszą parę na poczęstunek ze schłodzonych owoców.

Iguana venustissimus; fot.: Ryszard Sobolewski.

Obok domu znajdują się olbrzymie skorupy różnych gatunków żółwi. Można je dokładnie obejrzeć, zmierzyć i sfotografować. Innym ciekawym miejscem w Puerto Ayora jest Tortuga Bay – piękna plaża, na której jest bardzo dużo iguan i ptaków. Idąc do niej przez prawie 6-kilometrowy wyznaczony szlak mija się przeróżne rośliny, które występują tylko na Galapagos, a czasami tylko na tej wyspie. Mimo że trasa jest długa i idzie się w piekącym słońcu, to warto tam pójść, żeby obejrzeć iguany leniwie wygrzewają się na plaży albo zażywające kąpieli w oceanie. W tym rejonie kąpiel jest dosyć niebezpieczna z powodu silnych prądów i wysokich fal, ale jeśli ktoś lubi surfing, to są do tego świetne warunki. Kilkaset metrów dalej znajduje się zatoka, gdzie namorzynowe lasy tworzą naturalną osłonę od wiatru; ciepły, drobniutki biały piasek zachęca, by się do niego przytulić, a woda, dużo ponad dwadzieścia stopni, wymarzona jest do kąpieli, chociaż trafiają się tam dodatkowe atrakcje w postaci dużych żółwi, z którymi można się popluskać. Trzeba jednak liczyć się z „odwiedzinami” rekinów. Wyspa ma bardzo zróżnicowane wybrzeże, i tak jak tu przed chwilą opisany eden, to po przeciwnej stronie jest piekąca w stopy kamienista wulkaniczna plaża, na kamieniach której wylegują się jeszcze inne gatunki iguan.

Iguana morska podczas kąpieli; fot.: Ryszard Sobolewski.