Par. eksp. 1/950 s; ISO 250; f/2; f=23 mm

Koncern Fujifilm zawsze należał do ścisłej czołówki firm fotochemicznych na świecie, a w tej chwili – z dużym prawdopodobieństwem – jest największą i najaktywniejszą z nich.

W modelu przedprodukcyjnym koło wyboru funkcji (z prawej) było otoczone wypukłym pierścieniem, a w modelu finalnym zastąpiono go pierścieniem wklęsłym, co znacznie poprawiło ergonomię obsługi koła wyboru funkcji.

Co pewien czas projektanci i inżynierowie firmy wprowadzali na rynek aparaty, wokół których tworzyły się legendy. Tak było w czasach (nazwijmy to) analogowych – Fotonex 3500 systemu APS, lustrzanek cyfrowych – Fujifilm S5 Pro, i tak jest teraz.

Fujifilm Fotonex 3500

Model Fujifilm FinePix X100 dołączył do rodziny aparatów „made in Fujifilm”, których zadaniem jest podtrzymanie wizerunku firmy jako producenta sprzętu fotograficznego najwyższej jakości. X100 to nietypowa, warta zwrócenia większej uwagi konstrukcja, i daje się to zauważyć na każdym kroku podczas jego testu.

Par. eksp. 1/480 s; ISO 200; f/6,4; f=23 mm(Fujifilm X100). Typowe zdjęcie uliczne przedstawia jednego z mieszkańców włoskiego kurortu. Wysoka rodzielczość oraz ostrość detali twarzy jest powalająca. Zdjęcie jest kadrem większej całości.

zobacz również

Ergonomia

Omawiając ergonomię testowanego Fujifilm X100 trzeba zapomnieć o konwencjonalnym podejściu do tego zagadnienia. Ten zaawansowany kompakt cyfrowy, wyposażony w hybrydowy optyczno-elektroniczny układ celowniczy (patrz dalej), jest stylizowany na aparaty z połowy ubiegłego wieku. Pomimo to jego korpus wykonany ze stopu magnezu (górna część) dobrze układa się w dłoni, a delikatne uwypuklenie z prawej strony poprawia uchwyt. Większa część korpusu wyłożona jest czarną gumowaną okładziną skóropodobną, zapobiegającą wyślizgiwaniu się aparatu z ręki. Pokrętła łatwo obracają się, a przyciski są dobrze spasowane i wygodne w obsłudze. W górnej części korpusu umieszczony jest przycisk Fn .

Funkcji „Fn” można przypisać jedną z 6 funkcji szybkiego wyboru.

Standardowo po jego wciśnięciu możemy dobrać wartość ISO, ale za pośrednictwem Menu możemy przypisać mu i inne funkcje. Są wśród nich: podgląd głębi ostrości, samowyzwalacz, wielkość zdjęcia (L, M, S w różnych proporcjach – 3:2 i 16:9), jakość zdjęcia (Fine, Normal, Fine+RAW, RAW, Normal + RAW), zakres dynamiki (AUTO, 100%, 200%, 400%), symulacja filmu, neutralny filtr szary, tryb automatycznego ustawiania ostrości, ustawienia niestandardowe i nagrywanie filmu. Tak skonstruowana funkcja Fn ułatwia obsługę aparatu i umożliwia jej zindywidualizowanie. Pewnego rodzaju indywidualizację obsługi umożliwia również 5 mm szerokości pierścień ustawiania ostrości.

Przełączanie pomiędzy trybami pracy wizjera odbywa się za pomocą stylizowanej dźwigni umieszczonej w przedniej części korpusu. Przypomina ona samowyzwalacz aparatów analogowych. Po przechyleniu dźwigni w kierunku zgodnym ze strzałką przełączamy się na wizjer elektroniczny (po prawej), który pokrywa ok. 100% widzenia kadru i ma rozdzielczość 1440 tys. punktów.

Można, za pomocą menu, zmienić kierunek zmiany odległości – z lewa na prawą i odwrotnie. Jednym z 2 ergonomicznych zgrzytów aparatu w modelu przedprodukcyjnym stanowiło kierunkowe koło wyboru funkcji, umieszczone na tylnej ściance korpusu, na prawo od ekranu LCD. Wiotkością wykonania i niewygodą obsługi nie pasowało do całej reszty aparatu. Na szczęście w modelu finalnym zmieniono jego kształt i problem przestał istnieć. Niestety drugie z kół wyboru funkcji, umieszczone w górnej części tylnej aparatu, nie uległo zmianie w modelu finalnym i stanowi ono jedyny niedopracowany pod względem ergonomii element X100. Dlatego też za ergonomię przyznajemy jedynie 5,9 punktu.